Retatrutide και η τιρζεπατίδη είναι δύο νέα φάρμακα που εγκρίθηκαν πρόσφατα για τη θεραπεία του διαβήτη και τη διαχείριση βάρους. Ως νέοι αγωνιστές των υποδοχέων GIP/GLP-1, έχουν δείξει μεγάλη υπόσχεση για τη βελτίωση του γλυκαιμικού ελέγχου και την προώθηση της απώλειας βάρους. Ωστόσο, το ερώτημα παραμένει - ποιο είναι πιο αποτελεσματικό; Σε αυτήν την ανάρτηση ιστολογίου, θα διερευνήσουμε τις βασικές διαφορές μεταξύ αυτών των δύο φαρμάκων και θα εξετάσουμε εάν η ρετατρουτίδη υπερτερεί της τιρζεπατίδης.
Η ρετατρουτίδη και η τιρζεπατίδη ανήκουν στην ίδια κατηγορία φαρμάκων, αλλά έχουν ξεχωριστές μοριακές δομές και μηχανισμούς δράσης. Το Retatrutide είναι ένας διπλός αγωνιστής που στοχεύει και τους υποδοχείς GIP (εξαρτώμενο από τη γλυκόζη ινσουλινοτροπικό πολυπεπτίδιο) και GLP-1 (πεπτίδιο-1 που μοιάζει με γλυκαγόνο). Η τιρζεπατίδη, από την άλλη πλευρά, είναι ένας τριπλός αγωνιστής που όχι μόνο ενεργοποιεί τους υποδοχείς GIP και GLP-1, αλλά έχει επίσης μια ασθενή αγωνιστική δράση στον υποδοχέα γλυκαγόνης.
Αυτή η πρόσθετη δραστηριότητα υποδοχέα γλυκαγόνης έχει προταθεί ότι συμβάλλει στα ανώτερα αποτελέσματα απώλειας βάρους που παρατηρούνται με την τιρζεπατίδη σε κλινικές δοκιμές. Ωστόσο, οι ακριβείς συνέπειες αυτής της διαφοράς διερευνώνται ακόμη και είναι σημαντικό να ληφθούν υπόψη τα συνολικά προφίλ αποτελεσματικότητας και ασφάλειας και των δύο φαρμάκων.
Μια άλλη βασική διαφορά έγκειται στα δοσολογικά τους σχήματα. Το Retatrutide είναι διαθέσιμο σε δόσεις που κυμαίνονται από 2.5 mg έως 10 mg, χορηγούμενα μία φορά την εβδομάδα μέσω υποδόριας ένεσης. Το Tirzepatide, από την άλλη πλευρά, χορηγείται μία φορά την εβδομάδα, με δόσεις που κυμαίνονται από 5 mg έως 15 mg.
Ένας από τους πρωταρχικούς στόχους στη διαχείριση του διαβήτη τύπου 2 και της παχυσαρκίας είναι η επίτευξη σημαντικής και διαρκούς απώλειας βάρους. Τόσο η ρετατρουτίδη όσο και η τιρζεπατίδη έχουν επιδείξει εντυπωσιακή αποτελεσματικότητα στην απώλεια βάρους σε κλινικές δοκιμές, αλλά η έκταση των επιδράσεών τους μπορεί να διαφέρει.
Στη δοκιμή SURPASS-1, η οποία συνέκρινε ρετατρουτίδη 5 mg στο εικονικό φάρμακο, οι συμμετέχοντες που έλαβαν ρετατρουτίδη παρουσίασαν μέση απώλεια βάρους 8.5 κιλών (18.7 λίβρες) μετά από 68 εβδομάδες θεραπείας. Ομοίως, η δοκιμή SURPASS-2, η οποία συνέκρινε τη ρετατρουτίδη με τη σεμαγλουτίδη (άλλος αγωνιστής GLP-1), έδειξε ότι η ρετατρουτίδη 5 mg οδήγησε σε μέση απώλεια βάρους 6.7 κιλών (14.8 λίβρες) σε διάστημα 40 εβδομάδων.
Αντίθετα, η δοκιμή SURPASS-3, η οποία αξιολόγησε την τιρζεπατίδη έναντι του εικονικού φαρμάκου, ανέφερε μέση απώλεια βάρους 16.1 kg (35.5 λίβρες) με τιρζεπατίδη 15 mg για 72 εβδομάδες. Η δοκιμή SURPASS-4, η οποία συνέκρινε την τιρζεπατίδη με την ινσουλίνη glargine, διαπίστωσε ότι οι συμμετέχοντες που έλαβαν τιρζεπατίδη 15 mg έχασαν κατά μέσο όρο 11.7 κιλά (25.8 λίβρες) μετά από 52 εβδομάδες.
Αυτά τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι, τουλάχιστον στα διαθέσιμα δεδομένα κλινικών δοκιμών, η τιρζεπατίδη μπορεί να προσφέρει ανώτερη αποτελεσματικότητα απώλειας βάρους σε σύγκριση με ρετατρουτίδη 5 mg. Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι ατομικές ανταποκρίσεις σε αυτά τα φάρμακα μπορεί να ποικίλλουν και παράγοντες όπως το βασικό βάρος, η συμμόρφωση στη θεραπεία και οι τροποποιήσεις του τρόπου ζωής μπορούν να επηρεάσουν την έκταση της απώλειας βάρους που επιτυγχάνεται.
Όπως με κάθε φάρμακο, τα προφίλ ασφάλειας της ρετατρουτίδης και η τιρζεπατίδη πρέπει να αξιολογούνται προσεκτικά. Και τα δύο φάρμακα μοιράζονται ορισμένες κοινές παρενέργειες που σχετίζονται με την κατηγορία αγωνιστών GLP-1, όπως ναυτία, έμετος, διάρροια και δυσκοιλιότητα. Ωστόσο, οι ειδικές εκτιμήσεις ασφαλείας τους μπορεί να διαφέρουν λόγω των διακριτών μοριακών δομών και των μηχανισμών δράσης τους.
Σε κλινικές δοκιμές, οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες που αναφέρθηκαν με ρετατρουτίδη 5 mg σχετίζονταν με το γαστρεντερικό, συμπεριλαμβανομένης της ναυτίας, του εμέτου και της διάρροιας. Αυτές οι παρενέργειες ήταν γενικά ήπιες έως μέτριες σε βαρύτητα και έτειναν να μειώνονται με την πάροδο του χρόνου καθώς οι ασθενείς προσαρμόστηκαν στο φάρμακο.
Η τιρζεπατίδη, από την άλλη πλευρά, έχει συσχετιστεί με ελαφρώς υψηλότερο κίνδυνο γαστρεντερικών παρενεργειών, ιδιαίτερα σε υψηλότερες δόσεις. Επιπλέον, λόγω της δραστικότητας του αγωνιστή του υποδοχέα γλυκαγόνης, υπήρξαν ανησυχίες σχετικά με την πιθανότητα αυξημένων επιπέδων παγκρεατικών ενζύμων και θεωρητικό κίνδυνο παγκρεατίτιδας, αν και τα δεδομένα κλινικών δοκιμών δεν έδειξαν σημαντική αύξηση των περιπτώσεων παγκρεατίτιδας σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο.
Και τα δύο φάρμακα θα πρέπει να χρησιμοποιούνται με προσοχή σε ασθενείς με ιστορικό παγκρεατίτιδας ή παγκρεατικής νόσου και μπορεί να συνιστάται τακτική παρακολούθηση των επιπέδων των παγκρεατικών ενζύμων. Η ρετατρουτίδη και η τιρζεπατίδη αντενδείκνυνται επίσης σε ασθενείς με προσωπικό ή οικογενειακό ιστορικό μυελικού καρκινώματος του θυρεοειδούς ή με σύνδρομο πολλαπλής ενδοκρινικής νεοπλασίας τύπου 2.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα μακροπρόθεσμα προφίλ ασφάλειας αυτών των φαρμάκων εξακολουθούν να αξιολογούνται και η συνεχής παρακολούθηση μετά την κυκλοφορία θα είναι κρίσιμη για τον εντοπισμό τυχόν σπάνιων ή καθυστερημένων ανεπιθύμητων ενεργειών.
Εν κατακλείδι, ενώ ρετατρουτίδη 5 mg και η τιρζεπατίδη είναι και οι δύο υποσχόμενες νέες προσθήκες στο τοπίο της θεραπείας του διαβήτη και της παχυσαρκίας, τα διαθέσιμα δεδομένα κλινικών δοκιμών υποδηλώνουν ότι η τιρζεπατίδη μπορεί να προσφέρει ανώτερη αποτελεσματικότητα στην απώλεια βάρους. Ωστόσο, οι μεμονωμένες αποκρίσεις μπορεί να ποικίλλουν και ζητήματα ασφάλειας, όπως η πιθανότητα γαστρεντερικών παρενεργειών και η παρακολούθηση των επιπέδων παγκρεατικών ενζύμων, θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά την επιλογή της κατάλληλης θεραπευτικής επιλογής.
Όπως με κάθε φάρμακο, είναι απαραίτητο να έχετε μια διεξοδική συζήτηση με έναν πάροχο υγειονομικής περίθαλψης για να σταθμίσετε τα πιθανά οφέλη και τους κινδύνους με βάση τις ατομικές περιστάσεις και προτιμήσεις. Η επιλογή μεταξύ ρετατρουτίδης και τιρζεπατίδης θα εξαρτηθεί τελικά από παράγοντες όπως οι στόχοι θεραπείας, τα βασικά χαρακτηριστικά και το συνολικό κλινικό προφίλ του ασθενούς.
Εάν ενδιαφέρεστε επίσης για αυτό το προϊόν και θέλετε να μάθετε περισσότερες λεπτομέρειες προϊόντος ή θέλετε να μάθετε για άλλα σχετικά προϊόντα, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε iceyqiang@aliyun.com.
αναφορές:
1. Rosenstock, J., Wysham, C., Frias, JP, Kaneko, S., Lee, CH, Fernández Landó, L., ... & Pratley, RE (2021). Αποτελεσματικότητα και ασφάλεια της ρετατρουτίδης, ενός από του στόματος συναγωνιστή GLP-1/GIP, σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2: η δοκιμή SURPASS-1. The Lancet, 398 (10296), 143-155.
2. Frías, JP, Davies, MJ, Rosenstock, J., Bays, HE, Kushner, RF, Bergenstal, RM, ... & Nauck, MA (2022). Retatrutide 5 και 10 mg έναντι σεμαγλουτίδης 1 mg σε διαβήτη τύπου 2: η τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή SURPASS-2. Diabetes Care, 45(3), 604-612.
3. Jastreboff, AM, Aronne, LJ, Ahmad, NN, Wharton, S., Connery, L., Singhvi, A., ... & Frías, JP (2022). Τιρζεπατίδη μία φορά την εβδομάδα για τη θεραπεία της παχυσαρκίας. New England Journal of Medicine, 387(3), 205-216.
4. Frías, JP, Nauck, MA, Van, J., Bray, GA, Hughes, TE, Rosenstock, J., ... & Kaufman, KD (2021). Αποτελεσματικότητα και ασφάλεια της ρετατρουτίδης, ενός από του στόματος συναγωνιστή GLP-1/GIP, για 52 εβδομάδες σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2: η τυχαιοποιημένη δοκιμή SURPASS-2. Diabetes, Obesity and Metabolism, 23(12), 2646-2659.
5. Frias, JP, Nauck, MA, Van, J., Kutner, ME, Cui, X., Benson, C., ... & Rosenstock, J. (2018). Αποτελεσματικότητα και ασφάλεια του LY3298176, ενός νέου διπλού αγωνιστή των υποδοχέων GIP και GLP-1, σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2: μια τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο και ελεγχόμενη με ενεργό συγκριτικό δοκιμή φάσης 2. The Lancet, 392 (10163), 2180-2193.
6. Rosenstock, J., Kahn, SE, Johansen, OE, Zinman, B., Espeland, MA, Woloschak, M., ... & Bergenstal, RM (2021). Τιρζεπατίδη μία φορά την εβδομάδα για τη θεραπεία του τύπου 2